எங்கள்பூமி

Tuesday, November 4, 2014

ஆரோக்கியமான புத்திக் கூர்மையுள்ள குழந்தையைப் பெற்றெடுக்க வேண்டுமென்பது சகல தாய்மாரினதும் நோக்கமாகும். அதனை அடைவதற்கு கர்ப்ப காலத்தில் தாயினது உணவு சிறப்பாக இருக்க வேண்டும். இதற்கு இலாபகரமானதும் இலகுவானதுமான முறையில் உணவைப் பெறுவதற்கு சரியான ஆலோசனைகள் தாய்மாருக்கு முக்கியமானது.
பிரதான உணவு வேளைகளுக்கு மேலதிகமாக சிற்றுண்டிகளை உட்கொள்வதற்கும் கிளினிக் மூலம் வழங்கப்படும் விற்றமின்களை உண்பதற்கும் தாய்மாருக்கு சரியான ஆலோசனை வழங்கப்படல் வேண்டும்.
தாயின் போஷாக்கினை அளவிடுவதற்கு உயரத்திற்குப் பொருத்தமான நிறையுள்ளதா என ஆராய்ந்தறிவது அவசியமாகும். இதனை உடற்திணிவுச் சுட்டி (BMI) என அழைக்கப்படும். BMI 18.5 ஐ விடக் குறைவாயின் போசணை மட்டத்தில் குறைந்து செல்வதாகக் கருதப்படும். கர்ப்ப காலத்தில் நிறை அதிகரித்தல் தொடர்பாக விசேட கவனம் செலுத்தப்படல் வேண்டும். இதன் மூலம் நல்ல பிறப்பு நிறை கொண்ட குழந்தையொன்றை பெறும் சந்தர்ப்பம் ஏற்படும்.கர்ப்ப காலம் முழுவதும் தாயின் உடல்நிறை 12-–14 Kg அளவுவரை அதிகரிக்கும்.இரத்தச் சோகை குறித்துக் கர்ப்பிணிப் பெண்கள் அறிந்திருத்தல் அவசியம்.

இரத்தச் சோகை உள்ளதா? என அறிவதற்கு கிளினிக்குகளில் ஹீமோ குளோபினின் அளவை இரத்தத்தில் பார்ப்பது அவசியம். இரத்தத்தில் ஹீமோகுளோபினின் அளவு குறைவாக இருந்தால் கர்ப்ப காலத்திலும் பிரசவ நேரத்திலும் பாரிய பிரச்சினைகள் ஏற்படலாம். அத்துடன் குழந்தையின் பிறப்பு நிறையும் குறைவடையும். ஹீமோகுளோபினின் அளவு 11g ஐ விட அதிகமானால் இது திருப்திகரமான நிலை உள்ளதெனவும் 11g ஐ விட குறைவானால் இது இரத்தச் சோகை நிலை எனவும் கருதப்படுகின்றது.இச்சந்தர்ப்பத்தில் மருத்துவர்கள் தரும் விசேட ஆலோசனைகளைப் பின்பற்றுவதுடன் கிளினிக்குகளில் தரப்படும் இரும்புச்சத்து குளிசைகளுக்கு மேலதிகமாக இரும்புச்சத்து (IRON) அடங்கிய உணவு வகைகளை உணவுடன் சேர்த்துக் கொள்வதும் அவசியமாகும்.ஹீமோகுளோபினின் அளவு மேலும் 7g க்கு குறைவானால் அது அதிக இரத்தச்சோகை நிலையாகும். இச்சந்தர்ப்பத்தில் அப்பெண்ணை வைத்தியசாலையில் அனு மதித்து சிகிச்சையளிக்க வேண்டியிருக்கும்.

கர்ப்ப காலத்தில் பெண்ணொருவருக்கு வழங்கப்படும் குளிசை வகைகள்...

01) முதல் 12 கிழமைகளுக்குள் போலிக் அமிலக் குளிசை (Folic Acid) நாளாந்தம் ஒரு குளிசை வீதம் 12 கிழமைகளுக்கு எடுக்க வேண்டும்.

இது சிசுவின் மூளை மற்றும் நரம்பு மண்டல வளர்ச்சிக்கு அவசியமாகும்.

02) முதல் 12 கிழமைகளின் பின் நாளாந்தம் ஒரு இருப்புச்சத்து குளிசையும் விற்றமின் C குளிசை ஒன்றும் இரவு உணவின் பின் எடுக்கப்பட வேண்டும்.

இரத்தச்சோகை பிரச்சினையை தவிர் த்துக் கொள்வதற்கு இக்குளிசைகள் உதவுகின்றன.

03) கர்ப்ப காலத்தில் 5 மாதங்களில் வைத்தியரால் சிபாரிசு செய்யப்படும் பூச்சிக் குளிசைகள் உட்கொள்ளப்பட வேண்டும். (WORM TREATMENT) வயிற்றுப் புழுக்களிலிருந்து பாதுகாப்புப் பெறவும் இரத்தச் சோகை வராமல் காப்பதற்கும் இவை உதவுகின்றன.
தேயிலை, கோப்பி, பால் போன்றன இருப்புச்சத்து குளிசைகளில் மற்றும் உணவுகளில் அடங்கியுள்ள இரும்புச்சத்து உடலினால் உறிஞ்சப்படுவதைத் தடுப்பதனால் பிரதான உணவு வேளைக்கு ஒரு மணித்தியாலத்திற்கு முன்னரும் மற்றும் உணவின் பின் ஒரு மணித்தியாலத்திற்கும் அப்படியான பானங்களை அருந்தாமல் இருத்தல் பொருத்தமானது.
விற்றமின் C குளிசையினாலும் உணவின் பின் உட்கொள்ளப்படும் பழங்களினாலும் உடம்பினுள் இரும்புச் சத்து உறிஞ்சப்படுவது இலகுவாக்கப்படுகின்றது.

04) வேறு நோய்கள் இருந்து அவற்றுக்காக மாத்திரைகள் பாவித்துக் கொண்டிருப்பின் கிளினிக்கிற்கு வந்த முதல் நாளிலேயே அந்த விடயத்தை வைத்தியரின் கவனத்திற்குக் கொண்டு வந்து அவரது ஆலோசனையைப் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.

05) கர்ப்ப காலத்தில் மருத்துவ ஆலோசனை இன்றி எந்த வேளையிலும் எந்த மருந்தினையும் பாவிக்கக் கூடாது. ஏதேனும் நோய்க்கு ஆளானால் முடிந்தளவு விரைவாக வைத்தியரை நாடி ஆலோசனை பெறுதல் அவசியமாகும்.

06) கர்ப்பத்துள் வளரும் குழந்தை பூரணமாகப் போஷாக்கினை பெற்றுக்கொள்வது தாய் உள்ளெடுக்கும் உணவுகளிலிருந்தே. ஆதலால் குழந்தையின் ஆரோக்கியமான விருத்தியைக் கருத்திற்கொண்டு உள்ளெ டுக்கும் உணவுகளில் கவனஞ்செலுத்து தல் வேண்டும்.

07) முதல் 2–3 மாதங்களில் உட்கொள்ளும் உணவு சுவையின்றி அல்லது உணவில் விருப்பமின்றி இருந்தால் நாட்டுப் பழவகைகள், இளநீர், மரக்கறிசூப், பிஸ்கட் போன்றவற்றை உட்கொள்ளலாம். அதுமட்டுமன்றி ஏனைய நாட்களில் தான் உட்கொண்ட பிடித்தமான உணவுகளை வழக்கப்படி உட்கொள்ளலாம்.
புதிய பழங்களான வாழை, நெல்லி, வெரளு, விளா, கொய்யா, பழுத்த பப்பாசி, பழுத்த அன்னாசி போன்றவற்றை உட்கொள்வதன் மூலம் தாய்க்கும் சேய்க்கும் தேவையான விற்றமின் போசணைப் பதார்த்தங்களை இலகுவாகப் பெற்றுக்கொள்ளலாம்.

08) ஏனைய நாட்களை விட சோறின் அளவு சற்றுக் கூடுதலாக உள்ளெடுக்கப்பட வேண்டும். மரக்கறி, கீரைவகை, பருப்பு, அவரை மற்றும் விதை வகைகள் மற்றைய நாட்களை விட சற்றுக் கூடுதலாக உணவுடன் சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

* இயலுமான எல்லா வேளைகளிலும் மீன், இறைச்சி அல்லது நெத்திலி உணவுடன் சேர்த்தல் பொருத்தமானது.

* மீன் இறைச்சி உட்கொள்ளாதவராயின் அதற்குப் பதிலாக சோயா, பயறு, கடலை, கௌபி போன்ற அவரை வகைகளைக் கொண்ட உணவுகளை அதிகம் எடுத்தல் வேண்டும்.

* வாரத்துக்கு 3 முட்டைகள் வீதம் உணவுடன் சேர்த்துக் கொள்ளல் போதுமானதாகும்.

* இலகுவாகக் கிடைக்கக் கூடிய வசதிகள் இருக்குமானால் ஒரு நாளைக்கு ஒரு தடவை ஒரு கிளாஸ் பால் அல்லது யோகட், தயிர் போன்ற பாலுணவுகளை உட்கொள்வது அவசியமாகும்.

* பிரதான உணவின் பின் நாளைக்கு இரண்டு தடவைகளாவது பழமொன்றை உட்கொள்ள வேண்டும்.
கர்ப்ப காலத்தில் அதிக தாய்மாருக்கு ஏற்படுகின்ற மலச்சிக்கல் போன்றன ஏற்படாதிருக்க நார் சேர்ந்த மரக்கறி, பழங்கள், கீரைகளை உணவுடன் சேர்த்துக் கொள்ளல் வேண்டும். கீரை வகைகளை உணவுக்கென உட்கொள்ளும் போது முடிந்தளவு பச்சையாக சலாது செய்து தயார்படுத்தல் சிறந்தது. அதனால் அதிலிருந்து போஷாக்கு பாதுகாக்கப்படும்.

உ+ம்- வல்லாரை, பொன்னாங்கண்ணி, அகத்தி போன்றவற்றை சிறிதாக வெட்டி சலாது செய்யலாம் )

உங்களது BMI பெறுமானம் 18.5 ஐ விடக் குறைவாயின் மாச்சத்து மற்றும் கொழுப்புச்சத்து நிறைந்த உணவுகளை உள்ளெடுப்பது சிறந்தது.
கடைகளில் கிடைக்கும் சமைத்த உணவுகளை தவிர்த்து வீட்டில் சுத்தமாக சமைத்த உணவினை எடுப்பதற்கும் கொதித்தாறிய நீரினைப் பருகுவதற்கும் பழகிக் கொள்ள வேண்டும். எந்த வேளையிலும் இயற்கை உணவுகளை உட்கொள்ளவும் தரமற்ற செயற்கை பதார்த்தங்களை தவிர்க்கவும்

கவனத்திற்கொள்ள வேண்டிய

ஏனைய விடயங்கள்

* கர்ப்ப காலத்தில் பெண்கள் தமது உடற்சுத்தத்தைப் பேண வேண்டும். அத்துடன் அணியும் ஆடைகள் உள்ளா டைகளை தினமும் கழுவிச் சுத்தமாக பாவிக்க வேண்டும்.

* பற்சுகாதாரம் பற்றிக் கவனித்தல் அவசியம். தினமும் பிரதான உணவு வேளையின் பின் பற்பசை கொண்டு பற்தூரிகையினால் பல்லை துலக்குதல் பொருத்தமானது.

* மேலதிகமாக பல் வலி போன்ற நோய் அறிகுறிகள் இருப்பின் பல் வைத்தியரின் ஆலோசனையைப் பெற வேண்டும். கர்ப்ப காலத்தில் தொற்று நோய்களிலிருந்து தவிர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். நோய்கள் தொற்றக்கூடிய பொது மக்கள் கூடும் இடங்கள், வைத்தியசாலைகள், நோயா ளிகள், வீடுகள் போன்ற இடங்களுக்கு செல்வதைத் தவிர்த்தல் வேண்டும்.

Friday, October 3, 2014

அண்மைக் காலமாக இந்திய நீதிமன்றங்கள் தன்னெழுச்சி பெற்றுக் குற்ற விசாரணைகளில் ஈடுபட்டுத் தண்டனைகளை வழங்கத் தொடங்கியுள்ளன. குறிப்பாக 2ஜி விசாரணை, நிலக்கரி ஊழல் விசாரணை ஆகியவை மக்களின் கவனத்தை மிகவும் ஈர்த்துள்ள சூழலில் நீண்டகாலம் தமிழகத்திலும், பின்னர் கர்நாடகத்திலுமாக நடைபெற்ற தமிழக (முன்னாள்) முதல்வரின் சொத்துக் குவிப்பு வழக்கின் தீர்ப்பு வெளியாகி உள்ளது. உடனடியாகத் தண்டனையின் நிறைவேற்றம் சிறையில் அடைக்கப்படும் நிகழ்வாகத் தொடர்ந்திருப்பது பல்வேறு சிந்தனை அலைகளை எழுப்பியுள்ளது. அரசியல் தலைவர்கள் தங்கள் விருப்பு வெறுப்புகளின் அடிப்படையில் நீதியின் வெற்றியாக இத் தீர்ப்பைக் குறித்து அவசரம் அவசரமாக அறிக்கைகளை வெளியிட்டிருக்கிறார்கள். நாளிதழ்களும் சட்டத்தின் ஆட்சியென்றும், ஊழல்களுக்கு எதிரான தீர்ப்பு என்றும் கருத்துரைகளை வெளியிட்டிருக்கின்றன. தினமணி மட்டும் தான் நடுவுநிலை பிறழாத, பக்கச் சார்பு இல்லாத, பெருவாரியான மக்களின் அதிர்ச்சி அலைகளையும் கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டு பொது நோக்கோடு அருமையான தலையங்கத்தை அளித்திருக்கின்றது. கர்நாடக நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு நடுநிலையாளர்களையும், சிந்தனையாளர்களையும் மிகுந்த கவலைக்கும் அதிர்ச்சிக்கும் உள்ளாக்கி இருக்கிறது என்பது தெளிவு.

பாதிக்கப்பட்ட கட்சித் தொண்டர்களின் உணர்ச்சி வசப்பட்ட வெளிப்பாடுகள் இயற்கையானதென்றாலும் அதற்கு அப்பால் நின்று குற்றத்தின் தன்மையையும், தண்டனையின் அளவு, அதனை அளித்திருக்கும் முறையை ஆகியவற்றையும் சீர்தூக்கிச் சிந்திப்பது நாகரிகச் சமுதாயத்தின் இன்றியமையாக் கடமைகளில் ஒன்று எனக் கருதலாம். முதன்முதலாக உலகில் சட்டங்களை உருவாக்கியவன் என்று பாபிலோனிய (இன்றைய ஈராக்) அரசன் ஹம்முரபி என்பவனை வரலாறு சுட்டிக் காட்டும். அவனுடைய ஆட்சிக் காலம் கி.மு. 18ஆம் நூற்றாண்டு என்பார்கள். அவன்தான் சட்டங்களை உருவாக்கிய மூலவன் என அறியப்படுபவன். 282 சட்ட விதிகளைச் சமைத்து சமைத்து அவற்றைப் பல கருங்கற் பலகைகளில் பதித்து அறிவித்தான் அவன். அப்பலகைகளில் ஒன்று சுட்டுவிரல் போல் வடிவமைக்கப்பட்டு உச்சியில் அவனுடைய உருவத்தையும் கொண்டிருக்கிறது. பாரிஸ் லூவர் அருங்காட்சியகத்தில் இந்த ஒரு கல் மட்டும் இன்றும் காணக் கிடைக்கிறது. கல்லில் வெட்டியது போலவே அக்கேடியா மொழியில் களிமண் பலகைகளில் இச்சட்டங்கள் கைவினைப்பாட்டோடு அமைக்கப்பட்டிருந்தன. ஹம்முரபியின் ஏறத்தாழ நான்காயிரம் ஆண்டுகட்கு முற்பட்ட சட்டங்களில் "கண்ணுக்குக் கண், கைக்குக் கை, உயிருக்கு உயிர்' என்ற தண்டனை முறை எடுத்தரைக்கப்பட்டுள்ளது. ஒருவன் மற்றொருவனின் கண்ணைக் குத்தினால் அவன் கண்ணைக் குத்துவது தண்டனை. இப்படியே கைக்குக் கை, உயிருக்கு உயிர் என்ற தண்டனை முறையை இந்த ஆதிகாலச் சட்டம் வகுத்துரைக்கிறது. இதற்கு முன்பும் ஊர் என்ற பாபிலோனியாவின் நகரில் நம்ம ஊர் என்ற சட்டமுறை இருந்தது என்று சொல்லப்படுகிறது.

ஹம்முரபிக்குப் பின்னர் உலக சமுதாயத்துக்கு முழுமையாகக் கிடைத்த சட்டங்களைத் தான் மனு ஸ்மிருதி என்கிறோம். கி.மு. 1000 என்று வரலாற்றாசிரியர் கருதும் இச் சட்ட நூலில் சமுதாயத்தின் அடித்தட்டு வர்க்கத்தைப் புழுவும் பூச்சியும் போல் கருதுகிற சட்டங்களும் தண்டனைகளும் அமைந்தன. வருண வேறுபாடுகளுக்கேற்ப நியாயங்களும் வகுக்கப்பட்டதை அந்நூல் தெளிவுபடுத்துகின்றது. தமிழர்களுக்குத் திருக்குறள் தோன்றுமுன் வாழ்வியல் வகுத்த சட்ட நூல்கள் இருந்ததை அறிந்து கொள்ள முடியவில்லை. ஆனால், செவி வழியாக வழங்கி வருகிற சில தொன்மங்களைத் தமிழிலக்கியங்கள் முன் வைக்கின்றன. மனுநீதிச் சோழன், சிபிச் சக்கரவர்த்தி, பொற்கைப் பாண்டியன் கதைகள் நமக்குச் சொல்லுகிற செய்திகளில் உயிர்க் கருணை ஊடு சரடாக ஓடுகிறதென்றாலும், உயிருக்கு உயிர், தசைக்குத் தசை, கைக்குக் கை என்ற கருத்தின் கூறுகள் அன்று மன்னர்கள் ஏற்படுத்திக் கொண்ட நீதிமுறையாக இருந்தன என்பதையே இக்கதைகள் புலப்படுத்திக் காட்டுகின்றன. அண்மைக் காலக் கதைகளில்கூடத் திருட்டுக் குற்றங்களுக்கு மாறு கால் மாறு கை வாங்குகிற கடுமையான தண்டனை முறைகள் இருந்ததை அறிய முடிகிறது.பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக் காலத்திலும் பின்னரும் குற்றவியல் சட்டங்கள் நடைமுறைக்கு வந்தன. மரண தண்டனை ஏற்கப்பட்டிருந்தாலும் மனிதநேயம் மிக்கவர்கள் அத் தண்டனையை அகற்ற வேண்டுமென வலிமையோடு குரல் கொடுத்து வருகின்றனர்.

இத்தனையும் இங்கு கூறப்பட்டதற்குக் காரணம் நீதிமன்றங்களும் நீதியரசர்களும் தம்முன் வரும் வழக்குகளை அணுகும் முறை வெறும் சட்டங்களின் இரக்கமற்ற சிட்டகங்களைத் தாண்டி கருணையும் இயற்கை நீதியும் கலந்த அணுகுமுறையாக இருக்க வேண்டும் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவதுதான். சட்டங்களையும் வழக்குகளையும் அரசியல் பழிவாங்கும் கருவிகளாகப் பயன்படுத்தும் போக்கு இந்தியாவில் சில காலமாகப் பெருகி வருகின்றது. கர்நாடக நீதிமன்றத் தீர்ப்பு வெளிவந்ததும் அறிஞர்கள் அமைதி காத்தனர்; கலையுலகம் அமைதி காத்தது; மிகுந்த வேகத்தோடு கருத்துச் சொன்னவர்கள் அரசியல் தலைவர்கள்தான். இவ்வளவு ஆத்திரப்பட்டுக் கருத்துரை நல்கியதற்குக் காரணம் மெய்யாகவே ஊழல் எதிர்ப்பு அக்கறையா? அல்லது நீதியை நிலைநாட்டும் தீவிரமா? அல்லது அரசியல் களம் நமக்குச் சாதகமாக மாறி வருகிறது என்கிற கட்டற்ற உற்சாகமா? பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் தொடுக்கப்பட்ட இந்த வழக்கில் சில அடிப்படை உண்மைகள் இருக்கலாம். அதிகாரம் சொத்துக்களை அதிகரிக்க உதவியிருக்கலாம். ஆனால் செருப்புகளையும், சேலைகளையும் கூடக் கடைபரப்பி வைத்து, ஆட்சி அதிகாரத்தால் சாட்சிகளை உருவாக்கி, குற்றவியல் வல்லுநர்களைக் குவித்து சதி வலைகளைச் சமைத்து சிறிய அளவு தண்டனைக்குரிய ஒரு குற்றத்தை மலையளவு பெருக்கி உருவாக்கப்பட்ட வழக்கு இது என்பதைச் சின்னக் குழந்தை கூடச் சொல்லி விடும். நம்முடைய மாநிலத்தில் அப்பழுக்கற்ற முதல்வர்களாக அடையாளம் காட்ட வேண்டுமானால் ஓமந்தூராரைச் சொல்லலாம். குமாரசாமி ராஜாவைக் கூறலாம் .

ராஜாஜியையும் காமராஜரையும் பேசலாம்; குடியிருந்த வீட்டில் அரசு மேசை நாற்காலிகள் கூடக் கொண்டு வரப்பட வேண்டாம் என்று மறுத்த மனிதர் அண்ணாவை எண்ணிப் பார்க்கலாம். அவர்கள் வேறு யுகத்துப் பிறவிகள். பொதுவுடைமை இயக்கத் தலைவர்களையும், சில தியாகச் செம்மல்களையும் தவிர, மற்றவர்களில் யார் ஊழல் எதிலும் எனக்குத் தொடர்பில்லை; பணம் என் அரசியலைத் தீர்மானிக்காது என்று மார்தட்டிக் கூற வல்லவர்கள்? நீங்கள் அத்தனை பேரும் உத்தமர் தானா சொல்லுங்கள் என்று சராசரித் தமிழன் கேட்கமாட்டானா? தமிழ்நாட்டு அரசியலில் ஒரு வெற்றிடத்தை இந்த வழக்கின் தீர்ப்பு உருவாக்கி இருக்கிறது. முந்தைய மத்திய அரசின் காலத்தில் உப்புக்கும் புளிக்குமாக அவர்களிடம் சிறையிலிருக்கும் (முன்னாள்) முதல்வர் போரிட வேண்டியிருந்தது. மின்சாரப் பாதைகளைச் செப்பனிட்டு வடக்கேயிருந்து மின்சாரம் கொண்டு வரும் இன்றியமையாப் பணியில் கூட இடையூறுகள் விளைவிக்கப்பட்டன. விளங்காத காரணங்களால் நிதி ஒதுக்கீடுகள் குறைக்கப்பட்டன மறுக்கப்பட்டன. ஏழைகளின் அடுப்பெரிக்கும் மண்ணெண்ணெய் கூட மூன்றில் ஒரு பங்காகக் குறைக்கப்பட்டது. காவிரி நீர்ப் பிரச்சினை, முல்லைப் பெரியாறு சிக்கல் என மேலும் மேலும் முடிச்சுகள் போடப்பட்டன. இலங்கைத் தமிழன் ரத்தத்திலும் கண்ணீரிலும் ஊறித் தொலைந்தான். இத்தகைய இக்கட்டான தருணத்தில் தமிழகத்தில் போராளித் தன்மைமிக்க ஒரு தலைமை தேவைப்பட்டது. மக்கள் சிறையிலிருக்கும் (முன்னாள்) முதல்வரைத் தெரிவு செய்தனர். அந்தத் தலைமையின் ஆளுமை மத்திய அரசை மட்டுமல்லாது, கர்நாடக, கேரள அரசுகளையும் தமிழகப் பிரச்சினைகளில் நல்ல தீர்வு காண நெருக்கியது. உச்சநீதிமன்றத்தில் நியாயமான முடிவைப் பெறவும் காரணமானது.

தேர்தல் களத்தில் அசைக்க முடியாத வெற்றிகளை அடுக்கடுக்காகப் பெற்றதால் தமிழக அரசியலில் எல்லா அணிகளும் ஒன்று சேர்ந்தாலும் வெற்றி பெற முடியாத அவலத்தைச் சந்தித்தன. இந்த நிலையில் ராஜபக்ஷவும் குதூகலிக்கும் வண்ணம் கர்நாடக நீதிமன்றத் தீர்ப்பு வெளிவந்ததும், நம் அரசியல் தலைவர்கள் சூதில் பாஞ்சாலியை வென்றபோது, சகுனியை அரவணைத்துக் கொண்ட துரியோதனன் போல, "அன்று நகைத்தாளடா என் மாமனே அவளை என் ஆளாக்கினாய் என்றும் மறவேனடா உயிர் மாமனே என்ன கைம்மாறு செய்வேன்?' பாரதி என்று ஆர்த்து முழங்கத் தலைப்பட்டிருப்பது மிகுந்த தலைகுனிவாக இருக்கிறது. பணத்தால் தேர்தலில் வென்றுவிட்டதாக ஒரு பஞ்சாங்கப் பழங்கதையைப் பணம் கொடுத்தும் வெற்றி பெறாதவர்கள் சொல்லிச் சொல்லி மாய்கிறார்கள்."திருமங்கலம்' கோட்பாட்டைத் தேர்தலில் உருவாக்கியவர்களே இப்படிச் சொல்லிச் சமாதானம் செய்து கொள்கிறார்கள். கர்நாடக முதலமைச்சர் "நாங்கள் ஒன்றும் செய்யவில்லை; எல்லாம் நீதிமன்றத்தின் சுதந்திரமான தீர்ப்பு' என்கிறார். இதைக் கேட்கிறபோது "எங்கள் அப்பன் குதிருக்குள் இல்லை' என்ற கதை ஞாபகம் வராமல் போகாது. கர்நாடகத்துக்கு மட்டுமல்ல அண்டை மாநிலங்களுக்கும் நம் அரசியல் இயக்கங்களைப் போலவே இந்தத் தீர்ப்பின் முடிவில் அக்கறையும் ஆர்வமும் இருக்கிறது என்பது வெட்ட வெளிச்சமாகத் தெரிகிறது. மேல்முறையீடுகள் இருக்கின்றன. அவற்றில் வெற்றி கிடைக்கலாம், கிடைக்காமலும் போகலாம். ஆனால் ஒன்று மட்டும் சராசரித் தமிழனின் உள்ளத்தை உறுத்திக் கொண்டே இருக்கும்.அறுபத்தாறு கோடி ரூபாய் அளவுக்கு மீறிச் சம்பாதித்தார்கள் என்ற குற்றம் சாட்டி, நூறு கோடி ரூபாய் அபராதம், நான்கு ஆண்டு சிறை, ஆறாண்டு தேர்தல் தடை என்ற கொடூரமான தீர்ப்பை ஒரு அரசியல் தலைவரின் எதிர்கால அழித்தொழிப்பை நல்ல உள்ளங்கள் நிச்சயமாக ஏற்காது. ஊழல் கண்டிப்பாகத் தண்டிக்கப்பட வேண்டும். ஆனால் தண்டனை, டிராட்ஸ்கியின் படுகொலை போல் அரசியல் பழிவாங்கலாகத் தாழ்ந்து போகலாகாது. இந்தத் தீர்ப்பின் நெடிய வரலாற்றுப் பின்புலத்தில் அரசியல் நிர்ப்பந்தங்கள் இல்லையென்று சொல்ல முடியுமா? அப்படிச் சொல்வது நம்மை நாமே ஏமாற்றிக் கொள்வதாகவே இருக்கும்.

Monday, September 29, 2014

நிறைவேற்று அதிகாரங்கொண்ட ஜனாதிபதி முறையை ஏற்படுத்திய 2ஆம் குடியரசு அரசியலமைப்பு ஜனாதிபதிக்கு அதிகளவிலான அதிகாரங்களைக் குவித்துள்ளது. முதலாம் குடியரசு யாப்பில் பிரதமர் பெற்றிருந்த உண்மை அதிகாரங்களையும் ஜனாதிபதி கொண்டிருந்த பெயரளவு அதிகாரங்களையும் ஒருங்கே கொண்டதாக 2ஆம் குடியரசு யாப்பின் ஜனாதிபதிப் பதவி விளங்குகின்றது. நிறைவேற்றுத்துறையில் மட்டுமன்றி சட்ட மற்றும் நீதித்துறைகளிலும் ஜனாதிபதி பெற்றுள்ள அதிகாரங்கள் உலகில் ஜனாதிபதி ஆட்சி முறைக்குச் சிறப்பித்துக் கூறப்படும் அமெரிக்க ஜனாதிபதியை விடவும் அதிகமென விமர்சிக்கப்படுகின்றது. யாப்பின் முதலாம் அத்தியாயத்தின் 4(ஆ) பிரிவு "இலங்கையின் பாதுகாப்பு உள்ளிட்ட மக்களின் நிறைவேற்றுத்துறை அதிகாரம் மக்களால் தெரிவு செய்யப்படும் குடியரசு ஜனாதிபதியால் பிரயோகிக்கப்பட வேண்டும்' என்கிறது. யாப்பின் 30(1) பிரிவு "இலங்கைக் குடியரசுக்கு ஜனாதிபதி ஒருவர் இருக்க வேண்டும் என்பதுடன் அவர் அரசின் தலைவரும் நிறைவேற்றுத்துறைத் தலைவரும் அரசாங்கத்தின் தலைவரும் ஆவார்' எனக் கூறுகின்றது. பாராளுமன்றத்தைக் கூட்டல், கலைத்தல், அமர்வை இடைநிறுத்தல் என்பன ஜனாதிபதிக்குரிய பிரதான சட்டத்துறை அதிகாரங்களாகும். இது குறித்து அரசியலமைப்பின் 70(1) பிரிவு தெளிவாகக் கூறுகிறது. பொதுத் தேர்தல் முடிவடைந்து ஒரு வருடத்தின் பின்னர் ஜனாதிபதி எந்நேரத்திலும் பாராளுமன்றத்தைக் கலைக்கலாம். அத்துடன் 2 மாதங்கள் வரை பாராளுமன்ற அமர்வை இடைநிறுத்தி வைக்கலாம். மேலும் கலைக்கப்பட்ட அல்லது அமர்வு இடைநிறுத்தப்பட்ட பாராளுமன்றத்தை (3 நாட்களுக்குப் பின்னர்) முற்கூட்டியே கூட்டலாம். 32(3) பிரிவின்படி ஜனாதிபதி ஒவ்வொரு 3 மாதங்களுக்கும் ஒரு தடவை பாராளுமன்றத்துக்குச் செல்ல வேண்டும். இது ஜனாதிபதியை பாராளுமன்றத்திற்கு கட்டுப்பாடுடையவர் போல காட்டப்படினும் இதன்மூலம் ஜனாதிபதி பாராளுமன்றம் தொடர்பான விடயங்களில் ஆதிக்கம் செலுத்த முடியும். 32(4) பிரிவின்படி ஜனாதிபதி பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றவும் செய்திகளை அனுப்பவும் உரிமையுடையவர். 33 பிரிவின்படி பாராளுமன்றத்தில் சிம்மாசனப் பிரசங்கம் நிகழ்த்துதல், ஒவ்வொரு அமர்வின் ஆரம்பத்திலும் அரச கொள்கைக் கூற்றை வாசித்தல் என்பன ஜனாதிபதிக்குரிய கடமைகளாகும்.

அத்துடன் வாக்களித்தல் தவிர்ந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்குள்ள எல்லா சிறப்புரிமைகள், விடுபாட்டுரிமைகள், தத்துவங்கள் என்பன ஜனாதிபதிக்குண்டு. மேலும் பாராளுமன்றத்தின் அல்லது அதன் உறுப்பினர்களின் ஏதேனும் சிறப்புரிமைகளை மீறியமைக்காக அவர் வகை சொல்லவும் தேவையில்லை. அரசியலமைப்பின் 13ஆம் அத்தியாயத்தில் "மக்கள் தீர்ப்பு' மூலம் ஜனாதிபதி சட்ட ஆக்க விடயங்களை வழிநடத்தும் அதிகாரங்கள் பற்றி விளக்கப்பட்டுள்ளது. 85(1) பிரிவின்படி அமைச்சரவை விரும்புகின்ற அல்லது உச்ச நீதிமன்றம் தீர்மானித்துள்ள ஒரு சட்ட மூலத்தை ஜனாதிபதி மக்கள் தீர்ப்புக்கு விட வேண்டும். அத்துடன் 86 பிரிவின்படி தேசிய முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததென ஜனாதிபதி கருதுகின்ற ஒரு விடயத்தையும் மக்கள் தீர்ப்புக்கு விடும் அதிகாரம் அவருக்குண்டு. மேலும் 85(2) பிரிவின்படி பாராளுமன்றத்தினால் நிராகரிக்கப்பட்ட ஏதேனும் சட்டமூலத்தை (அரசியலமைப்பு அல்லது அதன் ஏதேனும் ஏற்பாட்டைத் திருத்துதல், மாற்றுதல், நீக்குதல், அரசியலமைப்பில் சேர்த்தல் தவிர்ந்த) தனது தற்றுணிபின் பேரில் மக்கள் தீர்ப்புக்கென ஜனாதிபதி சமர்ப்பிக்கலாம். ஜனாதிபதியின் கையொப்பத்துடன் மக்கள் தீர்ப்பு அமுலுக்கு வரும். நிறைவேற்றுத்துறையில் ஜனாதிபதி மிகக் கூடுதலான அதிகாரங்களைக் கொண்டுள்ளார். 8 ஆம் அத்தியாயம் நாட்டு நிருவாகத்துக்குப் பொறுப்பான அமைச்சரவை பற்றிக் கூறுகின்றது. தமது கருத்துப்படி பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் பெரும்பான்மையினரின் நம்பிக்கையைப் பெறக்கூடியவரை பிரதமராக நியமித்தல், அவசியமானால் பிரதமரைக் கலந்தாலோசித்து பாராளுமன்றத்திலிருந்து தேவையான அமைச்சரவை அந்தஸ்துள்ள அமைச்சர்கள், ஏனைய அமைச்சர்கள், பிரதி அமைச்சர்கள் ஆகியோரை நியமித்தல், அவர்களின் அமைச்சுப் பதவியை மாற்றுதல், பதவியைக் குறைத்தல், பதவியிலிருந்து நீக்குதல், ஒப்படைக்கப்படாத தான் விரும்புகின்ற அமைச்சுப் பொறுப்புக்களைத் தாமே வைத்திருத்தல் என்பன ஜனாதிபதிக்குரிய அதிகாரங்களாகும்.

மேலும் 43(2) பிரிவின்படி ஜனாதிபதி அமைச்சரவையின் ஓர் உறுப்பினராக இருப்பதுடன் அமைச்சரவையின் தலைவருமாவார். அத்துடன் அமைச்சரவை கலைக்கப்பட்டாலும் ஜனாதிபதி தொடர்ந்தும் பதவி வகிப்பார். 42 பிரிவின்படி ஜனாதிபதியும் பாராளுமன்றத்துக்குப் பொறுப்பு வகிக்கக் கடமைப்பட்டிருப்பினும் அவர் பெரும்பாலும் பாராளுமன்றத்தின் வழமையான சட்ட ஆக்க நடவடிக்கைகளில் கலந்து கொள்ளாததால் அப்பொறுப்பு எத்தகையது என்பது குறித்து தெளிவற்ற நிலை காணப்படுகின்றது. சில உயர்தர பதவி நியமனங் களையும் ஜனாதிபதி மேற்கொள்கின்றார். அவற்றுள் அரச தூதுவர்கள், உயர் ஸ்தானிகர்கள், பூரண அதிகாரம் பெற்ற அரச பிரதிநிதிகள், ஏனைய இராஜதந்திர முகவர்கள் போன்றோரை ஏற்று அங்கீகரித்தல், நியமித்து பொறுப்பளித்தல், சிறப்புமிக்க சட்டத்தரணிகளை ஜனாதிபதி சட்டத்தரணிகளாக நியமித்தல், மாகாண ஆளுநர்களை நியமித்தல், பொலிஸ் மா அதிபரை நியமித்தல் என்பன ஜனாதிபதியின் கடமைகளில் குறிப்பிடத்தக்கன. குடியரசின் பொது இலச்சினையை வைத்திருத்தல், அதனைப் பயன்படுத்தல், காணி நன்கொடை வழங்குதல், போர், சமாதானம் என்பவற்றைப் பிரகடனம் செய்தல், சம்பிரதாய விழாக்களில் கலந்து கொள்ளல், சர்வதேச பிராந்திய மாநாடுகளிலும் அமைப்புகளிலும் இலங்கையைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தல் போன்ற கடமைகளையும் ஜனாதிபதி மேற்கொள்கிறார். குற்றவாளிகளுக்கு மன்னிப்பு வழங்குதல், தண்டனைக் காலத்தை தள்ளி வைத்தல், தண்டனைகளை குறைத்தல், பாராளுமன்றத்தின் சிபாரிசில் உச்ச நீதிமன்ற மற்றும் மேன்முறையீட்டு நீதிமன்ற நீதிபதிகளைப் பதவி நீக்கல், நீதிச்சேவை ஆணைக்குழுவின் சிபாரிசில் மேல் நீதிமன்ற நீதிபதிகளைப் பதவி நீக்கல் போன்ற நீதித்துறை அதிகாரங்களையும் ஜனாதிபதி மேற்கொள்கின்றார்.

மேலும் அரசியலமைப்புக்கான 18 ஆம் திருத்தப்படி பாராளுமன்றப் பேரவையின் அவதானிப்பில் ஜனாதிபதி சில உயர்தர அரச பதவிகளுக்கான ஆட்களையும் சில மிக முக்கிய ஆணைக்குழுக்களுக்கான உறுப்பினர்களையும் அதன் தலைவர்களையும் நியமனம் செய்கிறார். பாராளுமன்றப் பேரவையின் அவதானிப்பு எப்படி இருந்த போதிலும் அந்நியமனங்களை ஜனாதிபதி தம் இஷ்டம்போல நியமித்துக் கொள்வதில் எவ்வித கட்டுப்பாடுகளும் இல்லை. தேர்தல் ஆணைக்குழு, பொதுச்சேவை ஆணைக்குழு, இலங்கை மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழு, தேசிய பொலிஸ் ஆணைக்குழு, இலஞ்சம் அல்லது ஊழல் பற்றிய சார்த்துதல்களைப் புலனாய்வு செய்வதற்கான ஆணைக்குழு, நிதி ஆணைக்குழு, எல்லை நிர்ணய ஆணைக்குழு ஆகிவற்றின் உறுப்பினர்கள் மற்றும் பிரதம நீதியரசர், ஏனைய உயர் நீதிமன்ற நீதிபதிகள், மேன்முறையீட்டு நீதிமன்றத் தலைவர், ஏனைய மேன்முறையீட்டு நீதிமன்ற நீதிபதிகள், நீதிச்சேவை ஆணைக்குழுவின் (தவிசாளர் தவிர்ந்த) உறுப்பினர்கள், சட்ட மா அதிபர், கணக்காய்வாளர் நாயகம், நிருவாகத்துக்கான பாராளுமன்ற ஆணையாளர் (ஒம்புட்ஸ்மன்), பாராளுமன்ற செயலாளர் நாயகம் ஆகிய பதவி நிலைகள் ஜனாதிபதியின் இந்நியமனத்திற்குள் அடங்கும். மேலும் அரசியலமைப்பில் குறிப்பிடப்படாத சில அதிகாரங்களையும் நடைமுறையில் ஜனாதிபதி பிரயோகிக்கிறார். அதாவது ஜனாதிபதியின் கட்சி மாகாண சபையொன்றில் பெரும்பான்மை பெற்றிருக்கின்ற சந்தர்ப்பத்தில் அம்மாகாண முதலமைச்சர் மற்றும் மாகாண அமைச்சர்களை ஜனாதிபதி தீர்மானிக்கிறார். இவ்விதமே உள்ளூராட்சி சபையொன்றில் ஜனாதிபதி சார்ந்த கட்சி பெரும்பான்மை பெற்றிருக்கின்ற போது ஜனாதிபதியே அவ்வுள்ளூராட்சி மன்றத்தின் தலைவர் மற்றும் உப தலைவரைத் தீர்மானிக்கிறார். மேலும் மாகாண சபையொன்றை அதன் ஆயுட்காலம் முடிவடைவதற்கு முன்னர் கலைக்கும் தீர்மானத்தை மேற்கொள்ளும் அதிகாரத்தை அரசியலமைப்பு அதன் முதலமைச்சருக்கு வழங்கியுள்ள போதிலும் ஜனாதிபதியின் கட்சி பெரும்பான்மை பெற்றுள்ள மாகாண சபை விடயத்தில் அதனைக் கலைக்கும் தீர்மானத்தை ஜனாதிபதி மேற்கொள்கிறார். அரசியலமைப்பின் 155 பிரிவின் பொதுமக்கள் பாதுகாப்பின் கீழ் ஜனாதிபதி அவசரகால சட்டங்களை இயற்றலாம். நாட்டில் அவசரகால நிலை பிரகடனப்படுத்தப்பட்டுள்ள சந்தர்ப்பத்தில் ஜனாதிபதி அரசியலமைப்பைத் தவிர்ந்த எச்சட்டத்தையும் நீக்க, திருத்த, இடைநிறுத்த அதிகாரங்கொண்டுள்ளார். ஜனாதிபதி பிறப்பிக்கின்ற அவசரகால நிலைக்கு 10 நாட்களுக்குள் பாராளுமன்றம் அங்கீகாரம் வழங்கினால் தொடர்ந்து ஒரு மாதத்திற்கு அமுலிலிருக்கும். பின்னர் பாராளுமன்றம் விரும்பினால் ஒவ்வொரு மாதமும் நீடித்துக் கொள்ளலாம்.

எனினும் 10 நாட்களுக்குள் பாராளுமன்றம் அனுமதி வழங்காவிடின் 14 நாட்களின் பின்னர் ஜனாதிபதியின் பிரகடனம் காலாவதியாகிவிடும். அரசியலமைப்பின் 129(1) பிரிவின்படி ஜனாதிபதி ஒரு விடயம் சம்பந்தமாக உச்ச நீதிமன்றத்திடம் சட்ட ஆலோசனை கேட்கலாம். இதன்படி 2003 ஆம் ஆண்டு பாதுகாப்பு அதிகாரங்கள் தொடர்பாக ஜனாதிபதி கேட்ட ஆலோசனைக்கிணங்க பாதுகாப்பு அதிகாரங்கள் ஜனாதிபதியினால் மாத்திரமே பிரயோகிக்கப்பட முடியும் என உச்ச நீதிமன்றம் தீர்ப்பு வழங்கியிருந்தது. மேலும் ஜனாதிபதியின் 2ஆவது பதவிக்காலம் 2010.11.19 ஆம் திகதி ஆரம்பமாவதாக உச்ச நீதிமன்றம் ஆலோசனை வழங்கியிருந்தது. மேலும் ஜனாதிபதி குறித்த நிதியாண்டுக்கான வரவு செலவுத் திட்டம் பாராளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்படுவதற்கு முன்னர் பாராளுமன்றத்தைக் கலைத்திருந்தால் புதிய பாராளுமன்றம் கூடும் தினத்திலிருந்து 3 மாதங்களுக்கு பொதுச் சேவைகளுக்குத் தேவையான நிதியைத் திரட்டு நிதியிலிருந்து பெற்றுக் கொடுப்பதற்கு அதிகாரம் கொண்டுள்ளார் (150/3). அத்துடன் ஜனாதிபதி பாராளுமன்றத்தைக் கலைத்து பொதுத் தேர்தலுக்கு திகதி நிர்ணயித்திருந்தால் அத்தேர்தலுக்குத் தேவையான செலவுத் தொகையை திரட்டு நிதியிலிருந்து வழங்கலாம் (150/4). முத்துறைகளிலும் பல அதிகாரங்களைப் பிரயோகிக்கும் ஜனாதிபதி; தனியான தேர்தலொன்றின் மூலம் மக்களால் நேரடியாகத் தெரிவு செய்யப்படுகிறார். 6 ஆண்டுகள் பதவி வகிக்கும் ஜனாதிபதி எத்தனை தடவைகளும் தெரிவு செய்யப்படலாம். ஜனாதிபதியின் 6 ஆண்டுகள் பதவிக் காலத்தை மாற்றம் செய்வதாயின், பாராளுமன்றத்தில் 2/3 விசேட பெரும்பான்மையுடன் ஒரு மக்கள் தீர்ப்பும் பெறப்பட வேண்டும். இவை தவிர பல பதவிக்காலப் பாதுகாப்புகளும் ஜனாதிபதிக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளன.

யாப்பின் 35(1) பிரிவின்படி ஜனாதிபதி அவரது பதவிக் காலத்தில் செய்த, செய்யாது விட்ட எந்தவொரு விடயத்திற்காகவும் அவருக்கெதிராக நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தாக்கல் செய்ய முடியாததுடன் வழக்கு நடவடிக்கைகள் முன் கொண்டு செல்லப்படவும் முடியாது. ஜனாதிபதியின் சம்பளம், படிகள், ஓய்வூதியம் என்பன அவர் முன்னர் வகித்த பதவியிலுள்ளதை விட அதிகமாக இருக்கும்படி பாராளுமன்றம் தீர்மானிக்க வேண்டும். அத்துடன் அவை திரட்டு நிதியிலிருந்து வழங்கப்பட வேண்டும். மேலும் அவை கூட்டப்படலாமே தவிர குறைக்கப்பட முடியாது என அரசியலமைப்பின் 36(1),(3),(4) பிரிவுகள் கூறுகின்றன. இதன்படி இலங்கையின் ஜனாதிபதிப் பதவி மிகுந்த முக்கியத்துவமுடையதாகவும் நாட்டின் சகல விடயங்களிலும் தாக்கம் செலுத்தக் கூடியதாகவும் விளங்குகின்றது. ஜனாதிபதிக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள அதியுச்ச அதிகாரங்கள் நாட்டில் அனைத்தாண்மை ஆட்சியைக் கொண்டு நடத்தக்கூடிய வகையில் அவரை ஒரு யாப்புசார் சர்வாதிகாரி என்ற நிலையில் அமர்த்தியுள்ளதாக விமர்சிக்கப்படுகிறது.

Wednesday, September 10, 2014

இனப் பிரச்சினையின் தீர்வு தொடர்பாகக் கடந்த காலங்களில் கிடைத்த வாய்ப்புகளைத் தவற விட்டதையிட்டுக் கவலை தெரிவிக்கும் வகையில் சம்பந்தன் அண்மையில் பேசியிருந்தார். சந்தர்ப்பங்களைத் தவற விட்டதில் சம்பந்தனுக்கும் பங்கு உண்டு. அவ்வாறான சில தீர்மானங்களில் வரும் ஒரு பங்காளி. கிடைத்த சந்தர்ப்பங்களை உணர்ச்சிப் பேச்சுக்கள் மூலமும் வெற்றுக் கோஷங்கள் மூலமும் நிராகரித்த அன்றைய அரசியல் எவ்வளவு தவறானது என்பதை இன்று சம்பந்தன் உணர்வது போல் தெரிகின்றது. முன்னரும் ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் இப்படியான கருத்தைச் சம்பந்தன் வெளியிட்டிருக்கின்றார். பல சந்தர்ப்பங்களை நாங்கள் இழந்துவிட்டோம் என்று அப்போது அவர் கூறியதற்கும் கூட்டமைப்புக்குள்ளிருந்து எதிர்ப்புக் கிளம்பியது. இப்படியான கருத்துகளைத் தெரிவிப்பது விடுதலைப் போராட்டத்தைப் பலவீனப்படுத்தும் என்று எதிர்ப்பாளர்கள் கூறினார்கள். தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் இயல்பான குணாம்சம் என்று இந்த எதிர்ப்பைக் கூறலாம். தமிழ் அரசியலுக்குத் தலைமை தாங்கும் அரசியல் கட்சியிடம் இருக்க வேண்டிய பிரதான அம்சம் கூட்டமைப்பில் இல்லை. இனப் பிரச்சினையின் தீர்வு பற்றிய ஏகமனதான நிலைப்பாடு கூட்டமைப்பில் இல்லை. ஐக்கிய இலங்கையில் அரசியல் தீர்வு என்போரையும் தனிநாடு தான் தீர்வு என்ற நிலைப்பாட்டில் உள்ளோரையும் தீர்வு பற்றிய எந்த நிலைப்பாடும் இல்லாமல் ஏதேதோவெல்லாம் சொல்லிக் காலங் கடத்துவோரையும் கொண்ட கூட்டாகவே தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு விளங்குகின்றது.

இவ்வாறாக வெவ்வேறு நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டவர்களின் கூட்டு என்பதாலேயே சம்பந்தன் இழந்த சந்தர்ப்பங்கள் பற்றிப் பேசியபோது எதிர்ப்பு எழுந்தது. இப்போது தமிழரசுக் கட்சியின் தேசிய மகாநாட்டு வேளையில் சம்பந்தன் மீண்டும் அதே கருத்தைக் கூறியிருக்கின்றனர். உலகின் எந்தவொரு நாடும் பிரிவினையை ஆதரிக்கவில்லை என்றும் சம்பந்தன் சொல்கிறார். அதாவது ஐக்கிய இலங்கையில் அரசியல் தீர்வுதான் ஒரே வழி என்பதையே சம்பந்தன் கூற முற்படுகின்றார். இக்கருத்தைச் சீரணிக்க முடியாத தலைவர்கள் தமிழரசுக் கட்சியிலும் இருக்கின்றார்கள் என்பது சம்பந்தனுக்குத் தெரியும். அவ்வாறிருக்க மீண்டும் அதே கருத்தை முன்னரிலும் பார்க்க வலுவுடன் அவர் முன்வைப்பதற்கான காரணம் என்ன? தனது கருத்து உட்கட்சி மட்டத்தில் அங்கீகாரம் பெறும் நிலை முன்னரிலும் பார்க்க இப்போது வலுவானதாக இருக்கின்றதென அவர் கருதுகின்றாரா? அல்லது கடசிக்குள்ளே ஒரு கருத்துப் போராட்டத்தை ஆரம்பிக்க முயற்சிக்கின்றாரா? சம்பந்தன் கூறியது போல் பல சந்தர்ப்பங்கள் தமிழ்த் தலைவர்களுக்குக் கிடைத்தன. இச்சந்தர்ப்பங்களை நிராகரித்ததால் தலைவர்களுக்கு ஒரு பாதிப்பும் ஏற்படவில்லை. கிடைத்த சந்தர்ப்பங்களிலும் பார்க்க தீவிரமான ஒரு நிலைப்பாட்டை உணர்ச்சிகரமான கோஷங்களுக்கூடாக வலியுறுத்தியதன் மூலம் அவர்கள் தங்கள் பதவிகளைக் காப்பாற்றிக் கொண்டார்கள். ஆனால் இந்த நிராகரிப்புகள் தமிழ் மக்களின் விடுதலைப் போராட்டத்தை மோசமான பாதைக்குத் திருப்பியதால் மக்கள் இழப்புகளையும் அழிவுகளையும் சந்தித்ததோடு இனப்பிரச்சினையின் தீர்வும் சிக்கலாகியது. பண்டா செல்வா ஒப்பந்தத்தின் பிரதான சரத்துகளை நடைமுறைக்குக் கொண்டவரக் கிடைத்த சந்தர்ப்பங்களைக் கைநழுவ விட்டதும் சந்திரிகா குமாரதுங்கவின் அதிகாரப் பகிர்வு ஆலோசனைகளை நிராகரித்ததும் தமிழ் அரசியல் வரலாற்றில் தலைவர்கள் விட்ட பாரிய தவறுகள். இனப்பிரச்சினைக்கான அரசியல் தீர்வைச் சிக்கலாக்கும் தவறுகள் முன்னைய அதே பாணியில் இப்போதும் தொடர்கின்றன.

ஜெனீவா மகாநாடு தொடர்பாகவும் சர்வதேச விசாரணை தொடர்பாகவும் உணர்ச்சியூட்டும் பேச்சுகளையும் வெற்றுக் கோஷங்களையும் இன்றும் கேட்க முடிகின்றது. யுத்தத்தின்போது தவறிழைத்தவர்கள் தண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்பதில் எவருக்கும் மாற்றுக் கருத்து இருக்க முடியாது. போர்க்குற்றம் புரிந்தவர்களுக்குத் தண்டனை பெற்றுக் கொடுக்க வேண்டும் என்பதில் காட்டும் அக்கறையைவிடக் கூடுதலான அக்கறை தமிழ் மக்களுடைய பிரதான பிரச்சினைகளின் தீர்வில் இருக்க வேண்டியது அவசியம். ஜெனீவாத் தீர்மானத்துக்கு அமைவாக சர்வதேச விசாரணை நடந்து அரசாங்கம் குற்றவாளியாகக் காணப்பட்டுச் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் தண்டிக்கப்படுவதாக வைத்துக் கொள்வோம். அதனால் தமிழ் மக்களின் பிரதான பிரச்சினையான இனப் பிரச்சினைக்கோ வேறு முக்கிய பிரச்சினைகளுக்கோ தீர்வு கிடைக்கப் போவதில்லை. ஜெனீவாத் தீர்மானத்தின் சூத்திரதாரிகளான மேற்கத்திய நாடுகள் வேறொரு தளத்தில் நின்றே இலங்கை அரசாங்கத்துக்கு எதிராக செயற்படுகின்றன. அதில் இனப் பிரச்சினையோ தமிழ் மக்களின் மற்றைய பிரச்சினைகளோ சம்பந்தப்படவில்லை. அரசாங்கத்தைத் தண்டிப்பது அல்லது ஆட்சி மாற்றம் என்ற தங்கள் இலக்கு நிறைவேறினால் மேற்கத்திய நாடுகள் தமிழ் மக்களுடைய பிரச்சினைகளின் பக்கம் திரும்பப் போவதில்லை. சர்வதேச விசாரணையின் முடிவு இலங்கை அரசாங்கத்துக்குப் பாதகமாக அமைவது இனப்பிரச்சினையின் தீர்வுக்குச் சாதகமான சூழ்நிலையைத் தோற்றுவிக்கும் என்று சிலர் வாதிடுகின்றனர். எவ்வளவுதான் சர்வதேச அழுத்தம் இருந்தாலும் அரசியல் தீர்வில் முக்கியமான பாத்திரம் வகிப்பவர்கள் சிங்கள மக்கள், சர்வசன வாக்கெடுப்பில் அங்கீகாரம் கிடைக்கும் பட்சத்திலேயே அரசியல் தீர்வு நடைமுறைக்கு வர முடியும். அதற்குச் சிங்கள மக்களின் ஆதரவு அத்தியாவசியம். மேற்கத்திய நாடுகளின் கூட்டு முயற்சி சிங்கள மக்கள் மத்தியில் தோற்றுவிக்கும் உணர்வலை அரசியல் தீர்வுக்குச் சாதகமானதாக அமையும் என்று எதிர்பார்க்க முடியாது.

Sunday, September 7, 2014

ஐந்து நாள் அரசு முறைப் பயணமாக ஜப்பானுக்குச் சென்று வந்திருக்கும் பிரதமர் நரேந்திர மோடி பல ஒப்பந்தங்களில் கையொப்பமிட்டுத் திரும்பி இருக்கிறார். வாராணாசி நகரத்தை மேம்படுத்துவது, புல்லட் ரயில் திட்டத்தை நிறைவேற்றுவது, ரூ.2.10 இலட்சம் கோடி நிதியுதவி, பாதுகாப்புத் துறையில் பரஸ்பர உதவி என்று தொடங்கி, ஜப்பானிடமிருந்து பல ஆக்கபூர்வமான ஒத்துழைப்பைப் பெற்றிருக்கிறார் பிரதமர். நீண்டகாலமாக முடிவு காணப்படாத இந்திய ஜப்பான் அணுசக்தி ஒப்பந்தத்திற்கு இந்த விஜயத்திலும் தீர்வு காணப்படவில்லை என்பதுதான் ஒரே குறை. இந்தியாவுக்கும் ஜப்பானுக்கும் இடையிலான நல்லுறவு தனித்துவம் வாய்ந்தது. புத்த மதம் ஒரு மிகப்பெரிய பந்தத்தை ஏற்படுத்துகிறது என்றால், நேதாஜி சுபாஷ் சந்திரபோஸூக்கும் அவரது இந்திய தேசிய ராணுவத்துக்கும் ஜப்பான் அளித்த ஆதரவு, சுதந்திரத்திற்கு முன்பே இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான உறவை ஏற்படுத்தி விட்டிருந்தது.

பண்டிதர் ஜவஹர்லால் நேருவுக்கும் அன்றைய ஜப்பானியப் பிரதமர் நொபுசுகே கிஷிக்கும் இடையிலான நெருங்கிய நட்புறவும், 1957இல் அவரது இந்திய விஜயமும் தொடர்ந்து இந்தியாவின் வளர்ச்சித் திட்டங்களில் ஜப்பானிய ஒத்துழைப்பை உறுதிப்படுத்தின. எழுபதுகளில் இந்திய ஜப்பானிய உறவு சற்றுத் தொய்வை எதிர்கொண்டது என்றாலும், 1980 முதல் 2014 வரையில் எட்டு பிரதமர் விஜயங்கள் உள்ளிட்ட 57 உயர்நிலை ஜப்பானியக் குழுக்கள் இந்திய விஜயத்தை மேற்கொண்டன. அதேபோல, 10 பிரதமர்கள் உள்ளிட்ட 87 உயர்நிலை இந்தியக் குழுக்கள் ஜப்பானுக்குச் சென்று இருதரப்பு ஒப்பந்தங்கள் பலவற்றில் கையொப்பமிட்டிருக்கின்றன. வி.பி. சிங், சந்திரசேகர், தேவெ கௌட, குஜ்ரால் தவிர்த்து, 1980 முதல் எல்லா இந்தியப் பிரதமர்களும் ஜப்பானுக்கு விஜயம் செய்திருக்கிறார்கள் என்பதிலிருந்தே, ஜப்பானிய உறவுக்கு இந்தியா முன்னுரிமை அளித்து வந்திருப்பது புலப்படும். இந்தியா, ஜப்பான் இரண்டு நாடுகளுக்குமே சீனாவின் வளர்ச்சியும், மேலாதிக்கமும் அச்சுறுத்தலாக இருக்கிறது என்பது ஒரு புறம் இருந்தாலும்கூட, அதேநேரத்தில் பொருளாதார நிர்பந்தங்கள் சீனாவுடனான உறவைப் பலவீனப்படுத்த முடியாத இக்கட்டிலும் ஆழ்த்தி இருக்கிறது. இந்தியாவைவிட இந்த விஷயத்தில் ஜப்பான்தான் மிகப் பெரிய சிக்கலை எதிர்கொள்கிறது.

சீனாவின் மிகப்பெரிய பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கு ஜப்பான் மறைமுகக் காரணமாக இருக்கிறது என்கிற உண்மை பலருக்கும் தெரியாது. ஏறத்தாழ 20,000க்கும் அதிகமான ஜப்பானிய நிறுவனங்கள் சீனாவில் செயல்பட்டு வருகின்றன. உலகளாவிய அளவிலான ஜப்பானின் 3 இலட்சம் கோடி டாலர் அந்நிய நேரடி முதலீட்டின் கணிசமான பகுதி சீனாவில்தான் முதலீடு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. சமீபகாலமாக ஜப்பான் சீனாவிலான தனது முதலீட்டைக் குறைத்து வருகிறது என்றாலும்கூட, சீனாவைப் பகைத்துக் கொள்வது ஜப்பானியப் பொருளாதாரத்தைத் தகர்த்துவிடக் கூடும் என்பது இரு தரப்பினருக்கும் நன்றாகவே தெரியும். பிரதமர் நரேந்திர மோடி எப்படி இந்தியாவைப் பொருளாதார ரீதியாகவும், பாதுகாப்பு ரீதியாகவும் தெற்கு ஆசியாவில் பலம் வாய்ந்த நாடாக மாற்ற விரும்புகிறாரோ, அதேபோல, ஜப்பானியப் பிரதமர் ஷின்சோ அபேயும், ஜப்பானின் பொருளாதாரத்தைத் தூக்கி நிறுத்துவதுடன் அதன் இராணுவ பலத்தையும் உறுதிப்படுத்த விரும்புகிறார். இந்தப் பிரச்சினையில் இந்தியாவுக்கும் ஜப்பானுக்கும் தடையாக இருப்பது சீனாதான். இந்தியாவும் ஜப்பானும் நெருக்கமடைவதை சீனா நிச்சயமாகக் கவலையுடன் கவனிக்கும். ஆசியாவின் வல்லரசாகத் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்ள விழையும் சீனா, தன்னுடைய பொருளாதார பலத்தால் எல்லா ஆசிய நாடுகளையும் தனது ஆதரவு வட்டத்திற்குள் இழுத்துக் கொள்ள விரும்புகிறது. அதனால் இந்தியா, ஜப்பான் போன்ற பெரிய பொருளாதாரங்கள் இணைவதை சீனா நிச்சயமாகத் தடுத்து நிறுத்த முற்படும். ஏற்கெனவே, இந்த இரண்டு நாடுகளுடனும் எல்லைப் பிரச்சினை இருப்பதால் சீனாவைப் பொறுத்தவரை, பிரதமர் மோடியின் ஜப்பான் விஜயம் கவலையளிப்பதாகத்தான் இருக்கும்.

ஜப்பானைத் தொடர்ந்து, வியட்நாம், இந்தோனேஷியா, அவுஸ்திரேலியா ஆகிய நாடுகளுடன் இந்தியா நேசக்கரம் நீட்ட முற்பட்டிருக்கிறது. விரைவிலேயே, பிரதமர் நரேந்திர மோடி அவுஸ்திரேலியா, சீனா, அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளின் அதிபர்களையும் சந்திக்க இருக்கிறார். ஏனைய நாடுகளின் ராஜதந்திர வலையில், தான் விழுந்து விடாமல், அவர்களிடமிருந்து இந்தியாவுக்கு பொருளாதார வளர்ச்சி ஏற்படுவதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதில்தான் பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் வெற்றி அடங்கி இருக்கிறது.

Friday, August 22, 2014

முழங்கும் பீரங்கிகளின் சத்தம், போர் விமானங்களின் உறுமல், ராக்கெட் குண்டுகளால் சிதறும் கட்டிடங்களிலிருந்து வெளிவரும் அலறல், அபயக் குரல். இதுவே குழந்தைகளின் அன்றாட வாழ்வாகிப்போவது உலகின் பெரும் துயரம். அதிலும் பாலஸ்தீனத்தில் இப்போது கோடை விடுமுறை. ஆனால், குழந்தைகளுக்குக் கொண்டாட்டமில்லை. உயிரிழந்தவர்கள், அடைக்கலம் தேடி வெளியேறிவர்கள் தவிர அனைவரும் வீடுகளுக்குள் முடங்கிக் கிடக்கின்றனர். வீடுகளுக்குள் தொலைக்காட்சியில் எந்நேரமும் தாக்குதல் காட்சிகள். பாலஸ்தீனத்துக் குழந்தைகளும் பெண்களும் ஆண்களும் சிதைக்கப்படும் காட்சிகளையும் நார்நாராகக் கிழிக்கப்படும் காட்சிகளையும் மனம் உறுத்தாமல் அந்தத் தொலைக்காட்சிப் பெட்டிகள் உமிழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன. மறந்துவிட வேண்டாம். அனைத்து வீடுகளிலும் குழந்தைகள் இருக்கிறார்கள். இதுதான் அன்றாட வாழ்வு என அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். இவர்களின் எதிர்காலம் என்னாகும்? இவர்களின் மனநிலையைத் தேற்றுவது எப்படி? கிட்டத்தட்ட இரண்டு தலைமுறைகள் அங்கு பீரங்கி முழக்கங்களுக்கு மத்தியிலேயே பிறந்து, வளர்ந்து மடிந்துள்ளது. தொலைவில் தற்போது, முன் எப்போதையும்விட மிகக் கொடூரமாக காஸாவைத் தாக்கிவருகிறது இஸ்ரேல் ராணுவம். தரை வழியாகவும் தாக்கி, சுற்றிவளைத்துக் கடைசி பாலஸ்தீனர் வரை அழித்தொழிப்போம் என அங்குள்ள வலதுசாரிகள் கொக்கரிக்கிறார்கள். பள்ளிகள், மைதானங்கள், மருத்துவமனைகள், விடுதிகள் எனக் குறிவைத்துத் தாக்குகிறார்கள். கடந்த ஒரு மாதத்தில் மட்டும் சுமார் 600 குழந்தைகள் கொல்லப்பட்டனர். ஆயிரக் கணக்கான சிறார்கள் உடல் சிதைந்து, சின்னாபின்னப்பட்டு மருத்துவ சிகிச்சையின்றி அவதிப்படுகின்றனர். காஸாவிலிருந்து ராமி அல்மிகாரி என்ற செய்தியாளர் இப்படிக் கூறுகிறார்:

என் மகன் முகமது வீட்டுக்குள் அடைந்து கிடக்கிறான். அவனுக்குத் தொலைக்காட்சிதான் ஒரே பொழுதுபோக்கு. தொலைக்காட்சியோ யுத்தக் காட்சிகளையே அள்ளித் தெளித்துக்கொண்டு இருக்கிறது. "என் தம்பியைக் காப்பாற்றுங்கள்'என்று ஒரு செய்தி. அதில் குண்டுகளால் சிதைக்கப்பட்ட நிலையில் மருத்துவமனைக்கு எடுத்துச் செல்லப்படும் ஒரு சிறுவனின் புகைப்படம் காண்பிக்கப்படுகிறது. குண்டுவெடிப்பால் சிதைந்த கட்டிட இடிபாடுகளிலிருந்து மீட்கப்பட்ட சிறுவன் அவன். நினைவு திரும்பியவுடன் அவன் கூறிய வார்த்தை "தம்பி' என்பதுதான். ஆனால், மீட்கப்பட்ட சிறுவர்களில் அவனுடைய தம்பி இல்லை. ஆனால், அவனுடைய தம்பிதான் அதிகமாகக் காயமடைந்து இடுபாடுகளில் சிக்கியிருப்பதாகவும், அவனைக் காப்பாற்றும்படியும் மருத்துவர்களிடம் அந்தச் சிறுவன் கூறியதாக அந்தச் செய்தி முடிகிறது. இந்தச் செய்திகளின் நடுவிலும், போர் விமானங்களின் உறுமல்களுடனும் சத்தங் களுடனும்தான் சிறார்கள் வாழ வேண்டியுள்ளது. இந்தப் போர், குழந்தைகளின் மனதை வெகுவாகப் பாதித்துள்ளது என்கிறார். அவர் மேலும் எழுதுகிறார்: "என் மகன் முகமதுவுக்கு எட்டு வயதுதான் ஆகிறது. ஆனால், அவன் காலை உணவின்போது, "பாலஸ்தீனத்துக்கு 11 மில்லியன் டாலர்கள் உதவி செய்ய ஜெர்மனி முன்வந்துள்ளது நல்ல விஷயம்' என்று கூறியபோது எனக்கு அதிர்ச்சியாகத்தான் இருந்தது. மேலும் சொல்கிறார்: ஒருமுறை மசூதியிலிருந்து திரும்பும் வழியில் "இப்போது 2014. போர் நடக்கிறது. முன்பு 2012 இலும் போர் நடந்தது. இரண்டு வருஷத்துக்கு ஒரு முறை போர் நடக்கிறது, இல்லையா அப்பா?' என்று அவன் கேட்டான். 2008 இல் போரின்போது அவன் சிறு குழந்தையாக இருந்தான். ஒருநாள் ரேடியோவுக்கான பேற்றரிகளை மாட்டிக் கொண்டிருந்தபோது, திடீரென நினைவு வந்தவனாக "இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் போர் நடந்தபோது மின்சாரம் நன்றாக இருந்தது. இப்போதெல்லாம் தினமும் மூன்று மணி நேரம், ஆறு மணி நேரம்தான் மின்சாரம் இருக்கிறது' என்றான். அந்நிய நாடுகள் நிதியுதவி, ஐ.நா. தீர்மானம், செஞ்சிலுவைச் சங்கம், போர் நிறுத்தம், பேச்சுவார்த்தை, மீண்டும் தாக்குதல் ஆரம்பம் போன்ற செய்திகள் குழந்தைகளின் மனநிலையை ஆழமாகப் பாதிக்கின்றன. இத்தகைய பிஞ்சுகள் நாளை என்ன மாதிரியான மனிதர்களாக உருவாவார்கள்? இஸ்ரேல் தாக்குதல்கள் இன்றைய சிறார்களை என்ன மாதிரியாக வளர்த் தெடுக்கும்? என்ற ஐயங்களை எழுப்புகிறார் ராமி அல்மிகாரி. போர் தொடங்கிய காலம் பள்ளிகளுக்குக் கோடை விடுமுறை. செப்டம்பரில் மீண்டும் பள்ளிகள் திறக்க வேண்டும்.

போர் நீடித்தால் டிசம்பர் வரை பள்ளிகளைத் திறப்பது கடினம். காஸாவில் குழந்தைகளின் எதிர்காலம் நிச்சயமற்று இருக்கிறது. மக்கள் வசிக்கும் பகுதிகளில் எந்த விதிகளுக்கும் கட்டுப்படாமல், தற்போது நடத்தப்பட்டு வரும் தாக்குதல் போல நவீன கால வரலாறு எங்கும் காண முடியவில்லை என்று மத்திய கிழக்குப் பார்வையாளர்கள் கூறுகின்றனர். பாதிக்கப்பட்டவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் பெண்கள், குழந்தைகள். ஆனால், அவர்களுக்குத் தேவையான அளவுக்கு சர்வதேச சமுதாயத்தின் உதவிகள், முக்கியமாக மருத்துவ உதவிகள், கிடைப்பதேயில்லை. தற்போதைய சூழ்நிலையில் இஸ்ரேல் முற்றுகையைத் தகர்க்கும் வகையில், கடல் வழியாக மருத்துவக் கப்பல்கள் மூலம் மருத்துவ உதவிகளை அளிப்பது ஒன்றுதான் காஸாவுக்குள் முடக்கப்பட்டிருக்கும் பாலஸ்தீன மக்களுக்கு உதவுவதற்குச் சாத்தியமான வழி என்கிறார்கள். குறிப்பாக, பாதிக்கப்பட்டுள்ள குழந்தைகளுக்கு உளவியல் ரீதியான சிகிச்சை அளிக்க வேண்டியது மிக அவசரம், அவசியம் என வலியுறுத்துகிறார்கள். தற்போது அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, பிரான்ஸ், ரஷ்யா, சீனா, ஸ்பெயின், ஆஸ்திரேலியா போன்ற நாடுகளில் அனைத்து வசதிகளும்கொண்ட பிரம்மாண்டமான மருத்துவக் கப்பல்கள் உள்ளன. ஆனால், உதவுவதற்கான மனமும் துணிவும் சர்வ தேசச் சமுதாயத்துக்கு இருக்கின்றனவா என்பதுதான் சந்தேகம்!

Tuesday, June 24, 2014

சிறுபான்மை சமூகமொன்றின் மீது கட்டவிழ்த்து விடப்படுகின்ற அதி தீவிர வன்முறைகளின் உச்சக்கட்ட நிகழ்வுதான் களுத்துறை மாவட்டத்திலுள்ள அளுத்கம, பேருவளை, தர்காநகர் மற்றும் பதுளை, தெஹிவளைப் பகுதியில் நடந்த கொடுமைகளும் கொடூரங்களுமாகும். சுதந்திரத்துக்கு பின்னைய கடந்த ஆறரை தசாப்த காலத்தில் இலங்கையில் வாழுகின்ற சிறுபான்மை சமூகம் அமைதியாகவும் நிம்மதியாகவும் சந்தோஷமாகவும் வாழ்ந்ததாக சரித்திரக் குறிப்பில் எந்த இடத்திலும் எழுதப்பட்டதாகத் தெரியவில்லை.இந்த வன்மங்களும் இனச்சீறல்களும் கொடுமைகளும் ஏன் நடக்கின்றன என்பதற்குரிய நதி மூலமும் இன்னும் கண்டுபிடிக்கப்படாத சூத்திரமாகவே காணப்படுகின்றது. களுத்துறை மாவட்டத்திலுள்ள தர்காநகர், பேருவளை பகுதியில் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட இனச்சீறலுக்கு நான்கு அப்பாவி மக்கள் கொல்லப்பட்டும் 80 பேருக்கும் மேற்பட்டவர்கள் படுகாயமடைந்தும் கோடிக்கணக்கான சொத்துக்கள் துவம்சம் செய்யப்பட்டும் கொள்ளையடிக்கப்பட்டும் ஒரு அனர்த்த விழாவைக் கொண்டாடியிருக்கிறது பேரினவாத சமூகத்தின் அமைப்பொன்று.

வாள்வெட்டு, பொல்லடி, கல்லெறி, கடையெரிப்பு, துப்பாக்கிச்சூடு, சூறையாட்டம் என்று எல்லா வகை கொடூரங்களும் இங்கே நடந்தேறியிருக்கின்றன. சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் பாதுகாக்க வேண்டிய சீருடை பிரம்மாக்கள் கைகட்டி பார்த்துக் கொண்டிருந்திருக்கிறார்கள். அளுத்கம நகரில் கூட்டம் போட்டு பேசிய பொது பலசேனா அமைப்பின் செயலாளர் கலகொட அத்தே ஞானசார தேரர் இனவாத விஷத்தை இப்படி கக்கியிருக்கின்றார். இந்நாட்டில் நாங்கள் சிங்களப் பொலிஸை வைத்திருக்கிறோம், சிங்கள இராணுவம் இருக்கின்றது. இவற்றின் பின் மரக்கலாயவோ அல்லது ஒருபறையாவோ சிங்களவரைத் தொட்டால் அதுவே அவர்களது முடிவாகும்.இதைப் பேசியவர் பௌத்த மதத்தின் பஞ்சசீலக் கொள்கைகளை தாரக மந்திரமாக உச்சரிக்கும் ஒரு பௌத்த துறவி.

சில தினங்களுக்கு முன் அளுத்கம நகரில் பிக்கு ஒருவரை முஸ்லிம் இளைஞர்கள் சிலர் தாக்கியதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டு இதன் எதிர்விளைவாக பொது பல சேனாவின் செயலாளர் ஞானசார தேரர் தலைமையில் கடந்த 15ஆம் திகதி ஞாயிற்றுக்கிழமை, அளுத்கம நகரில் கூட்டமொன்று நடத்தப்பட்டது. இதன் திட்டமிட்ட விளைவாக வன்முறைகள் அந்நகரில் வெடித்தன. இனமுறுகலை ஏற்படுத்த நடத்தப்படும் இக்கூட்டத்தை தடை செய்யுமாறு முஸ்லிம் அரசியல் வாதிகள், அமைப்புகள், அப்பாவி முஸ்லிம் மக்கள் பொலிஸாரிடம் மன்றாட்டமான கோரிக்கை விட்டிருந்துங்கூட அக்கோரிக்கை நிராகரிக்கப்பட்டது. கூட்டத்தின் முடிவில் பல லொறிகளில் வந்து இறங்கிய காடையர் கூட்டமொன்று இணைந்த முறையில் இந்த இனக்கொடூரம் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டிருக்கிறது. ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் பயம், பீதி காரணமாக பள்ளிவாசல்களில் தஞ்சம் கோரியிருந்துள்ளனர். ஊர்வலம் நடத்தப்பட்டு லொறிகளில் கொண்டு வரப்பட்ட காடையர் கும்பலின் பலத்துடன் துவம்ஷ விழா நடத்தப்பட்டிருக்கின்றது. இது இலங்கை வரலாற்றில்

முஸ்லிம் சமூகத்துக்கெதிராக கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட பாரிய கொடுமை, கொடூரம் என்பதை எல்லோரும் ஏற்றுக்கொண்டுதான் ஆக வேண்டும்.2009 ஆம் ஆண்டு முள்ளிவாய்க்கால் யுத்தத்தைத் தொடர்ந்து இலங்கை முஸ்லிம்களுக்கெதிராக கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டு வரும் வன்முறைகளும் வன்மங்களும் ஏராளம் என்பதை யாரும் நிராகரித்துவிட முடியாது. அளுத்கம நகரின் அட்டூழியங்களை தொடர்ந்து சம நேரத்தில் இன்னும் பல சம்பவங்களும் குரோதங்களும் நடந்தேறியுள்ளன என்பதற்கு பதிவாக கடந்த ஜூன், 16 ஆம் திகதி, அதே பொதுபலசேனா அமைப்பினால் பதுளை நகரில் முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக நடத்தப்பட்ட ஆர்ப்பாட்டம் காரணமாக அப்பகுதியில் பெரும் பதற்றம் நிலவியிருக்கின்றது. பதுளை சிறைச்சாலைக்கு முன் முஸ்லிம் மக்களுக்கு எதிராக ஊர்வலம் நடத்தப்பட்டதுடன் வர்த்தக நிறுவனங்களை மூடுமாறும் ஆர்ப்பாட்டக்காரர் பலாத்காரம் செய்துள்ளனர். இதேநேரம் தெஹிவளை ஸ்டேசன் வீதியிலுள்ள பிரபல மருந்தகமொன்று இரவு தாக்கப்பட்டதுடன் தீயிட்டு கொளுத்தப்பட்டும் உள்ளது.

அண்மைக்காலமாக குறிப்பாக முஸ்லிம் மக்களுக்கெதிராக தூண்டி விடப்படும் சம்பவங்களும் கெடுதிகளும் அதிகரித்துக் கொண்டேயிருக்கின்றன. மிக அண்மையில் பட்டிப்பளை பிரதேச செயலாளர் காரியாலயத்துக்குள் புகுந்து பிரதேச செயலாளரை மங்களாராமய விகாராதிபதி தாக்கமுயன்ற சம்பவம். இதேபோன்று இந்துக்களுக்குச் சொந்தமான அகஸ்தியர் ஸ்தாபனத்தை மீள் அமைக்க விடாமல் ஒரு பிக்குவின் அட்டகாசம் தொடக்கம் பல விடயங்கள் மதகுருமார்களாலேயே முன்னெடுத்துச் செல்லப்படும் கேவலங்கள் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக் கொண்டேயிருக்கின்றன. முஸ்லிம் மக்கள் வாழும் பிரதேசங்களை உடைப்பது, சுவீகரிப்பது, பள்ளிவாசல்கள், கடைகள், சொத்துக்கள் என்ற வகையில் அழிப்புக்கு உள்ளாக்குவது போன்ற இன்னோரன்ன கெடுதிகளும் இனக்குரோத செயல்களும் வளர்ந்து கொண்டேயிருக்கின்றன.

தம்புள்ள பள்ளிவாசல் என்று அழைக்கப்படும் ஹைரியா ஜும்ஆப் பள்ளிவாசல் விகாரையொன்றினை தலைமை மதகுரு ஒருவரால் (20 ஏப்ரல், 2012) தாக்கப்பட்டது. குருநாகல் மாவட்டத்திலுள்ள உமர் இப்னு கத்தர் குர் ஆன் மதரஸாவில் தொழுகை நடத்துவதை நிறுத்துமாறு குருமார்கள் தலைமையில் ஆர்ப்பாட்டம், இதேபோன்று குருநாகல் மாவட்டம் தெதுரு ஓயாகம தாருல் அக்ரம் தக்கியாவில் இரவு நேரத் தொழுகையை நிறுத்துமாறு பௌத்த மதகுருமார்களின் தலைமையில் ஆர்ப்பாட்டம் செய்யப்பட்டதோடு தொழுகை நடத்துவது நிறுத்தப்பட்டமை, இதே போன்றே தெஹிவளை பீரிஸ் மாவத்தையிலுள்ள தாருல் அக்ரம் குர் ஆன் மத்ரஸாவில் தொழுகை நடத்துவதை உத்தியோகபூர்வமாக நிறுத்தியமை போன்ற இன்னோரன்ன சம்பவங்கள் நடந்த வண்ணமே இருந்திருக்கிறது.

இதுமாத்திரமன்றி, புத்தர் சிலை அமைப்பு, ஹலால் போராட்டம் என்ற எத்தனையோ வகையான இடைஞ்சல்களும் இடையீடுகளும் சிறுபான்மை சமூகமான முஸ்லிம் சமூகத்துக்கெதிராக நடத்தப்பட்டன, நடத்தப்பட்டு வருகின்றன. திருகோணமலை மாவட்டத்தில் உள்ள கருமலையூற்று என்னும் கிராமத்தில் அமைந்திருக்கும் கருமலையூற்று பள்ளிவாசல் 175 வருட கால பழைமை வாய்ந்த பள்ளிவாசலாகும் (1837). இங்கு சுமார் 400 குடும்பங்களுக்கு மேல் முஸ்லிம் மக்கள் வாழ்ந்து வருகின்றார்கள். அங்கு வாழ்ந்து வரும் மக்கள் தொழுகை நடத்த முடியாத நிலையொன்று கொண்ட பள்ளிவாசலாக அது காணப்படுகிறது. இதேபோன்றே மூதூர் ஜபல் நகர் மலைப்பகுதியில் பௌத்த விகாரையோ, புத்தர்சிலையோ எக்காலப் பகுதியிலும் இருந்ததில்லை. ஆனால், அண்மையில் நடந்ததென்ன? முஸ்லிம் மக்கள் சுற்றிவளைத்து வாழும் இம்மலைப் பிரதேசத்தில் விகாரையொன்று அமைக்கப்பட்டு அது பௌத்த புனித தலமாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

இரத்தினபுரி மாவட்டத்தில் பலாங்கொடை பிரதேசத்திலுள்ள ஜெய்லானி பள்ளிவாசலுக்கு பௌத்த தீவிரவாதிகள் எதிர்ப்புக் காட்டியமை, மாத்தறை கந்தர பள்ளிவாசல் (09.02.2013) தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியமை, காலி ஹிரும்புரை முஹையதீன் ஜும் ஆப் பள்ளிவாசல் தாக்கப்பட்டமை, கேகாலை முஹைதீன் ஜும்ஆப் பள்ளிவாசல் கல்வீச்சு தாக்குதலுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டமை போன்ற நூற்றுக்கணக்கான சம்பவங்கள் கடந்த இரண்டு, மூன்று வருடங்களுக்குள் நடந்து கொண்டமை, முஸ்லிம் மக்களை பயத்துக்கும் பீதிக்கும் உள்ளாக்கப்பட்ட சம்பவங்களாகவே கருதப்படுகிறது.

இது ஒருபுறமிருக்க, முஸ்லிம் மக்களின் கலாசார இருப்புக்கள் மீதும் பேரினச் சமூகத்தின் கை நீட்டல்கள் அதிகமாகிக் கொண்டன என்பதற்கு அடையாளமாக, ஹலால் என்ற மாயையை உருவாக்கி அதன்மீது காட்டப்பட்ட எதிர்ப்புகள், ஆர்ப்பாட்டங்கள் என்பன குறித்து மக்கள் சமூகத்தை ஓடோட விரட்டும் சம்பவங்களாக பார்க்கப்படுகின்றன. ஹலால் எதிர்ப்புக்கான சுவரொட்டிகள் நாடு தழுவிய ரீதியில் எல்லா இடங்களிலும் ஒட்டப்பட்டன.

குருநாகல் மாவட்டத்தில் (11.02.2013), காலியில் முஸ்லிம் மக்களுக்கெதிரான சுவரொட்டிகள், (14.02.2013) இதே மாதம் 21ஆம் திகதி கண்டி மாவட்டத்தில் முஸ்லிம் மக்களுக்கெதிரான சுவரொட்டிகள் என்பவற்றுடன் களுத்துறை மாவட்டம் பேருவளை பிரதேச சபைக்கு சொந்தமான தர்கா நகரில் மாடு அறுப்பதற்கு (2.3.2013) எதிர்ப்புக் காட்டப்பட்டமை, ஹலால் சான்றிதழ் உடனடியாக வாபஸ் பெறப்பட வேண்டுமென ஷரீஆ சட்டங்களுக்கு இந்நாட்டில் இடமளிக்க முடியாது. இஸ்லாமிய வங்கிமுறை, காதி நீதிமன்றம் முதலியவை தேவையற்றவை என பொதுபலசேனாவின் செயலாளர் ஊடகங்களுக்கு கருத்துத் தெரிவித்திருந்தமை, (27.02.2013) மாத்தறை மாவட்டத்தில் நுபே பகுதியில் வகுப்புக்குச் சென்று திரும்பிக் கொண்டிருந்த மாணவிகள் தாக்குதலுக்கு உள்ளானமை, கண்டி போதனா வைத்தியசாலையிலும் முஸ்லிம் பெண் தான் அணிந்திருந்த அபாயாவையும், ஹிஜாபையும் அகற்றுமாறு அங்கு கடமையிலிருந்த தாதியினால் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டது (8.03.2013) போன்ற ஆயிரக்கணக்கான சம்பவங்கள் முஸ்லிம் சமூகத்தின் கலாசாரம், பொருளாதாரம், சமூக விழுமியங்கள் போன்ற எல்லாத் துறைகளையும் நெருக்கடி நிலைக்கு உள்ளாக்கும் கொடுமைகளாகவே காணப்படுகிறது.

இஸ்லாமிய சமூகத்தை பொறுத்தவரை இந்த நாட்டின் தேசிய அரசியலுடனும் பெரும்பான்மை இனத்துடனும் ஒத்துப்போகும் சமூகமாகவே அவர்கள் இருந்து வந்துள்ளார்கள். அதுவுமன்றி இந்த நாட்டிலுள்ள எல்லா பிரதேசங்களிலும் பரந்து வாழும் ஒரு சமூகமாகவும் அவர்கள் வாழ்ந்து வருவது இன்னுமொரு வகை பலமாகவும் இருக்கின்ற நிலையில் அவர்கள் மீது அடிக்கடி நடத்தப்படும் இந்த வகை இன வீச்சுக்கள் அவர்களுக்கு மனக் கஷ்டத்தையும் விரக்தியையும் வழங்குகின்ற அசம்பாவிதங்களாகவே ஆகிவிடுகின்றன. இலங்கை வரலாற்றில் என்றுமில்லாதவாறு உரங்கொண்டு நிற்கின்ற இனவாத அமைப்புக்களும் கட்சிகளும் தலைவர்களும் நல்லிணக்கம், தேசிய ஒற்றுமை, இன உறவு, மத சமத்தன்மை ஆகிய அனைத்துக்கும் குந்தகம் விளைவிக்கும் கைங்கரியங்களிலேயே ஈடுபட்டுக்கொண்டிருப்பதை இலங்கை அரசாங்கம் கண்டும் காணாமலும்தெரிந்தும் தெரியாமலும் ஏன் நடந்து கொள்கிறது என்பது புரியாததொரு விடயமாகவே காணப்படுகிறது.

பொதுபலசேனா, ஹெல உறுமய, ராவண பலய என்ற அமைப்புக்களின் அண்மைக்கால உருவாக்கம் இலங்கை அரசியலுக்கு எல்லா வகையிலும் பாரிய சவாலாகவே அமைந்து காணப்படுவதை யாரும் புரிந்து கொள்ளும் தன்மையில் இல்லையென்பதே உண்மை. இதில் பொதுபலசேனா என்ற அமைப்பின் நடிபங்கு அதிகமாகவும், அதி தீவிரமாகவும் காணப்படுகிறது என்பது அரசாங்கத்துக்கு மட்டுமல்ல அகில உலகத்துக்கும் தெரிந்த ஒரு விடயமாகும். 2013ஆம் ஆண்டு இந்த அமைப்பு மாவனல்லையென்னும் முஸ்லிம் மக்கள் செறிந்து வாழும் பகுதியில் முஸ்லிம்களுக்கெதிரான ஒன்றுகூடலொன்றை நடத்தியது (25.2.2013.) இதன்போது முஸ்லிம் பெண்கள் அணியும் கறுப்புநிற ஹிஜாப் ஆடையை தடை செய்வது குறித்து இந்த அமைப்பினர் ஆலோசனை நடத்தினர். சவூதியின் அடிப்படை வாதத்தையும் தீவிரவாதக் கொள்கையையும் இலங்கையில் முஸ்லிம்கள் பரப்புகின்றனர் என்று குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்தனர். இலங்கை ஜம்மியத்துல் உலமா சபையை புலிகள் இயக்கத்துடன் ஒப்பிட்டுக் கருத்துத் தெரிவித்திருந்தார்கள். இப்படி பார்க்குமிடமெங்கும் நீக்கமற என்று குறிப்பிடுவதுபோல முஸ்லிம் மக்களுக்கெதிரான கெடுபிடிகளும், கொடுமைகளும் தாக்குதல்களும் அழிப்புக்களும் அட்டூழியங்களும் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டே இருக்கின்றன. இந்த நிலையில் முஸ்லிம் தலைமைத்துவங்களும், அதைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்ற கட்சிகளும் தங்கள் எதிர்கால சமூக வரலாற்றை எவ்வாறு அழைத்துக் கொண்டு செல்லப்போகின்றார்கள் என்பதிலேயே முஸ்லிம் அப்பாவி மக்களின் எதிர்காலம் தங்கியிருக்கிறது என்பது சொல்லாமலே புரியப்பட வேண்டிய விடயமாகும்.

உலக நாடுகளைப் பொறுத்த வரை சில நாடுகளில் ஐம்பதுக்கு மேற்பட்ட தேசிய இனங்கள் வாழுகின்ற நாடுகள்கூட இருக்கின்றன. அந்த நாடுகளிலெல்லாம் அந்த தேசிய இனங்களின் பொருளாதாரம், வாழ்க்கை முறைகள், பண்பாடுகள், மதப் பாரம்பரியங்கள், மொழிகள் என்பன மதிக்கப்படுவதும் சமத்தன்மையோடு பேணப்படுவதும் ஒரு உயர்ந்த அரசியல் தத்துவமாக இருக்கின்றபோது ஆகக்கூடிய மூன்று தேசிய இனங்கள் வாழுகின்ற இந்த சின்னஞ்சிறிய நாட்டில் ஒரு மதத்தினருக்கு இன்னொரு மதத்தினரோடு உடன்பாடில்லை.

ஒரு மொழியைப் பேசுகின்றவர்கள் இன்னுமொரு மொழி பேசுகின்றவர்களை விரும்புவதில்லையென்ற நாகரீகமற்ற அரசியல் போக்குகளும் மத அனுட்டானங்களும் சமூக குறிகாட்டிகளும் நிறைந்த ஒரு நாடாகவே இலங்கையென்னும் தீவு சுதந்திரத்துக்குப் பின் ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பது கவலை தருகின்ற விடயந்தான்.இத்தகைய கெடுதிகளுக்கும் ஊறு விளைவிப்புக்கும் காரணமானவர்கள் யார் என்பது கண்டுபிடிக்கப்பட வேண்டும். வெறும் அரசியல் பீடத்தில் ஏறி இருந்து கொண்டு இந்த நாட்டை மதவாத, இனவாத நாடாக்க முனையும் ஒவ்வொருவரும் அதற்கான பலனை அனுபவிக்க வேண்டிய காலத்தை அழைப்பதை விடுத்து சமத்துவமான, சமாதானமான, இணக்கபூர்வமான ஒரு நாட்டைக் கட்டியெழுப்ப முனையாதவரை எதையுமே வென்றெடுக்க முடியாது.